www.glikemia.fora.pl :: Przegląd tematu

lek Łukasz

alkohol nie służy chorobie. Jeszcze nie dawno panowało przekonanie, że alkohol w cukrzycy typu 2 powinien być całkowicie zakazany. Wychodzono z założenia, że ma on działanie szkodliwe, utrudnia samokontrolę i leczenie cukrzycy. Słuszność tego stwierdzenia nie jest jednak dla wielu wystarczającym argumentem, by całkowicie odrzucić alkohol.

Gość · Wysłany: Wto 8:17, 11 Wrz 2012 Temat postu:

zagląda

Gość

Pozdrawiam.
Czy nikt nie zagląda na to forum?!

Teresa · Wysłany: Wto 23:50, 03 Sty 2012 Temat postu:

W cukrzycy typu II pacjenci mogą nie odczuwać żadnych objawów, dlatego po 45 roku życia koneczne są przesiewowe badania polegające na oznaczeniu glukozy na czczo.
U osób, które mają czynniki ryzyka, oraz kobiet w ciąży badania przesiewowe można rozpocząć wcześniej:)
Pozdrawiam cały Zarząd Miejski Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków w Koszalinie. Smile

Członkini Stowarzyszenia Nr 8/11/10

Teresa · Wysłany: Wto 23:32, 03 Sty 2012 Temat postu:

Nieleczona cukrzyca prowadzi do poważnych powikłań, takich jak ślepota, choroby serca, niewydolność nerek, udar mózgu, owrzodzenia nóg, gangrena i uszkodzenie nerwów.
Dlatego tak ważne jest wczesne wykrycie cukrzycy! Mr. Green

celinka · Wysłany: Pon 13:42, 14 Lis 2011 Temat postu:

Nazwą cukrzyca określa się grupę zaburzeń metabolizmu glukozy, które mają różne przyczyny, ale zawsze prowadzą do niebezpiecznego wzrostu poziomu cukru we krwi. Jak przypominają eksperci z IDF, większości zachorowań na cukrzycę można by zapobiec, dzięki zdrowszemu stylowi życia – mniej kalorycznej diecie, regularnej aktywności fizycznej.

Aż 85 proc. przypadków tej choroby stanowi bowiem cukrzyca typu 2, silnie związana z nadwagą i otyłością. Nadmiar tłuszczu w organizmie sprawia, że tkanki nieprawidłowo reagują na insulinę – hormon regulujący poziom glukozy we krwi.

seniorka · Wysłany: Pią 22:25, 21 Sty 2011 Temat postu:

Czy rozwojowi cukrzycy typu 2 można zapobiec?

Rosnąca zapadalność na cukrzyce typu 2 jest epidemią ogólnoświatową połączoną ściśle z epidemią otyłości i niezdrowego trybu życia.

Istnieje również pewna skłonność genetyczna predysponująca do rozwoju tego typu cukrzycy, jednak jest to uwarunkowanie wielogenowe. Uwarunkowania genetyczne w połączeniu z nadwagą, której skutkiem jest insulinooporność powodują zaburzenia wydzielania insuliny w stosunku do rosnących potrzeb organizmu co skutkuje zaburzeniami gospodarki węglowodanowej.

Cukrzyca typu 2 jest też bardziej rozpowszechniona w miastach, gdzie prowadzi się głównie siedzący tryb życia niż na terenach wiejskich.

Zmiana trybu życia, umiarkowany wysiłek fizyczny, odbudowa tkanki mieśniowej z utratą nadmiaru tkanki tłuszczowej wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2.

seniorka · Wysłany: Pią 22:25, 21 Sty 2011 Temat postu:

Co to jest insulinooporność?

Jest to brak prawidłowej reakcji biologicznej na działanie insuliny. W takich tkankach jak: mięśnie, komórki wątroby czy komórki tkanki tłuszczowej dochodzi do defektu transportu glukozy do wnętrza komórek. Insulinooporność najczęściej skojarzona jest z otyłością i innymi komponentami zespołu metabolicznego. Pośrednio jej wyrazem jest nadmierny obwód talii występujący w otyłości typu brzusznego (obwód talii w mężczyzn>94 cm, u kobiet >80 cm).

seniorka · Wysłany: Pią 22:25, 21 Sty 2011 Temat postu:

Czynniki predysponujące do rozwoju cukrzycy typu 2.

wg. zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD 2009)

-nadwaga (BMI >25 kg/m^2)

-cukrzyca występująca w najbliższej rodzinie

-mała aktywność fizyczna

-osoby z grupy etnicznej narażonej na rozwój cukrzycy typu 2

-stwierdzane wcześniej podwyższone wartości glikemii (nieprawidłowa glikemia na czczo > 100 mg/dl, nieprawidłowa tolerancja glukozy)

-kobiety z przebytą cukrzycą ciążową

-kobiety, które rodziły duże dzieci (ponad 4 kg- wagi urodzeniowej)

-nadciśnienie tętnicze (>140/90)

-zaburzenia gospodarki lipidowej

-kobiety z zespołem policystycznych jajników (PCO)

-osoby z chorobami sercowo-naczyniowymi

seniorka

Cukrzyca typu 2 (łac. diabetes mellitus typi 2),

wcześniej nazywana też cukrzycą insulinoniezależną, NIDDM (ang. Non Insulin Dependent Diabetes Mellitus) – choroba metaboliczna, która pierwotnie charakteryzuje się opornością na insulinę. W tym przypadku zdolność organizmu do wytwarzania insuliny nie ulega całkowitemu zahamowaniu.

W początkowym okresie występowania cukrzycy typu 2 podawanie insuliny nie jest konieczne. Stosuje się leki zmniejszające oporność na insulinę, zwiększające jej wydzielanie. Dieta i aktywność fizyczna są również niezbędnymi elementami leczenia, szczególnie jeśli ich efektem jest utrata wagi ciała. Temu typowi cukrzycy towarzyszy najczęściej otyłość, nadciśnienie tętnicze i nieprawidłowy profil lipidowy
Początek cukrzycy typu 2 najczęściej jest dyskretny a zaburzenia metaboliczne mogą już rozwinąć się na kilka lat przed rozpoznaniem tego typu cukrzycy.

Objawy kliniczne związane z wysokim poziomem cukru narastają zazwyczaj powoli w ciągu kilku miesięcy.

Cukrzyca typu 2 rzadziej niż cukrzyca typu 1 jest przyczyną rozwoju kwasicy ketonowej. Względny niedobór insuliny jest przyczyną w tym wypadku hiperglikemii, ale jej poziom jest wystarczający do zahamowania reakcji związanych z wytwarzaniem ciał ketonowych i „zakwaszaniem organizmu”.

Nie wyklucza to jednak zupełnie możliwości rozwoju kwasicy, do której może dojść u osób z długim okresem występowania objawów typowych dla cukrzycy bez podjętego odpowiedniego leczenia.

Zbyt późne wykrywanie zaburzeń gospodarki węglowodanowej doprowadza do tego, że połowa osób z typem 2 cukrzycy w momencie rozpoznania cukrzycy prezentuje już obecność przewlekłych powikłań tego schorzenia.

Dlatego bardzo ważne jest prowadzenia badań skriningowych w kierunku cukrzycy, szczególnie u osób z grupy ryzyka.

Osoby, które ukończyły 45 rok życia powinny mieć kontrolę cukru przynajmniej raz na 3 lata.

Ponadto, jeżeli występuje chociaż 1 z podanych niżej czynników ryzyka cukrzycy typu 2 glikemia powinna być kontrolowana przynajmniej raz w roku.