www.glikemia.fora.pl

seniorka

Pokrój

Wysokość 3-5 m o czterokanciastych gałązkach.
Liście

Naprzeciwległe, szerokolancetowate, z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, całobrzegie, opadające na zimę.

Kwiaty

Obupłciowe, osadzone w pachwinach liści pojedynczo lub w pęczkach, jaskrawopąsowe (u odm. ozdobnych również białe i różowe), dwupostaciowe. Kwiaty wyrastające na tegorocznych pędach są dzbankowate i większe, z normalnie wykształconą dolną zalążnią i szjką słupka oraz pręcikami. Kwiaty rozwijające się na pędach starszych są mniejsze i niedorozwinięte (mają krótszą szyjkę słupka), opadają po przekwitnięciu. Korona pięciopłatkowa, o licznych pręcikach z pomarańczowoczerwonymi nitkami. Większość odm. jest obcopylna.

Owoce

Jagody, przypominające kształtem i wielkością duże jabłka. Pokryte są twardą skórzastą łupiną barwy purpurowej, fioletowej, czasem brązowej albo białoczerwonawej, z kielichem pozostającym na wierzchołku, zawiera 400-700 tępograniastych nasion. MTN 19-21 g. Nasiona otoczone są osnówkami (arillus) o kolorze najczęściej czerwonym, ale również różowym i żółtym. Osnówki mają galaretowatą konsystencję i są niezwykle soczyste, stanowią część jadalną owocu. Z nich otrzymuje się syrop zwany grenadyną). Obecnie wprowadza się odm. partenokarpiczne, które jako beznasienne są wydajniejsze i łatwiejsze do spożywania.

Wymagania

Granat uprawia się w klimacie suchym i gorącym.

seniorka

Granatowiec właściwy (Punica granatum L.) – gatunek drzewa lub ciernistego krzewu należący do rodziny krwawnicowatych (Lythraceae). Występuje na Bliskim Wschodzie, w Indiach, na wybrzeżu Morza Śródziemnego i w krajach Kaukazu. Jedna z najstarszych roślin hodowlanych Bliskiego Wschodu. Najstarsze wzmianki o uprawie pochodzą z Sumeru sprzed ponad 3000 lat p.n.e.

seniorka

Zastosowanie

- Roślina uprawna – Granaty zbiera się zanim w pełni dojrzeją. Zawierają fitoestrogeny.

- Historia uprawy: Pierwsze wzmianki o hodowli granatowca znane są z sumeryjskich tabliczek glinianych, następnie wspominany jest on w Pięcioksięgu Mojżesza, gdyż w judaizmie miał duże znaczenie obrzędowe.

Zakłada się, że uprawę granatowca w obrębie M. Śródziemnego rozpowszechnili Fenicjanie, jego łacińska nazwa Punica dowodzi, że uprawiano go w Kartaginie. Hipokrates zalecał sok przy bólach żołądka, a sproszkowaną okrywę nasienną przy dezynterii i do leczenia ran. W średniowieczu ponownie sprowadzony do Hiszpanii przez Arabów (od nazwy owocu pochodzi założone przez nich miasto Grenada).

- Sztuka kulinarna – czerwonofioletowy sok z granatu (plamy z niego są bardzo trudne do usunięcia), słodki i cierpki zarazem, dobrze gasi pragnienie. Dodaje się go do napojów i deserów. Kwaśnym sokiem z dziko rosnących granatów można zastępować sok z cytryny (w przemyśle otrzymuje się z tego soku krystaliczny kwas cytrynawy) . Z owoców odmian słodkich produkuje się wina.

- Wartość odżywcza: Granaty zawierają cukier (8-19% z tego 5-10% glukozy), białko, kwasy organiczne (głównie cytrynowy od 05-9%), żelazo, wapń, witaminę C.

- Roślina lecznicza: W medycynie śródziemnomorskiej i azjatyckiej wykorzystywana jest kora jako środek przeciwrobaczy. Odwar z kory zawiera alkaloidy: peletierynę i izopeletryninę, które działają paraliżująco na tasiemce. Do tego samego celu medycyna chińska wykorzystuje korę z korzeni. W Azji odwar z kwiatów stosowany jest jako lek przeciwbiegunkowy. Owoc zapobiega przedwczesnemu starzeniu się. Polifenole, które zawiera, chronią przed chorobami układu sercowo-naczyniowego, nowotworami oraz łagodzą stany zapalne[2].

- Garbarstwo: Kora, liście i drewno granatowca zawierają do 32% garbników, które są wykorzystywane do garbowania cienkich, szlachetnych skór (safian) i produkcji farb.

- Włókiennictwo: Z kwiatów granatowca otrzymuje się jaskrawoczerwony barwnik z grupy antocyjanów – punicynę, którą m.in. wykorzystuje się do barwienia jedwabiu.

- Z nasion otrzymuje się olej.

seniorka

Owoc ze względu na dużą ilość nasion, uznawany był w starożytności za symbol płodności, a kwiat za symbol miłości. Do dzisiaj w Grecji życzy się nowożeńcom szczęścia, dobrobytu i płodności rzucając na podłogę granat i rozgniatając go.

Granaty pochodzą z Persji i Mezopotamii. Od wieków uprawiano je także w Indiach i na Kaukazie. Wiedza o nich dotarła do Europy za sprawą wschodnich baśni, bajek i legend. Do Syrii, Grecji i Hiszpanii przypłynęły wraz z fenickimi kupcami. Według greckiej mitologii, sprowadziła je na Cypr świadoma mocy granatów, bogini miłości - Afrodyta. Doceniło je także Cesarstwo Rzymskie - krzewy granatowca zdobiły ogrody możnych i patrycjuszy, a kuszące owoce dodawano do menu wykwintnych biesiad. W wiekach średnich granaty odkryto na nowo - sprowadzili je do Hiszpanii Arabowie. Warto tu dodać, że miasto Granada zawdzięcza swoją nazwę właśnie owocom granatu.

Granat był przedstawiany już w tak znanych dziełach jak Biblia, Sanskryt, Odyseja czy Tora. Dla przykładu, tradycja żydowska mówi, że granat zawiera w sobie 613 nasion na podobieństwo 613 przykazań Tory. Również lekarze opiekujący się Aleksandrem Wielkim używali tego owocu jako skutecznego medykamentu.

seniorka

Soczyste owoce granatu budzą do życia niczym rześki, wiosenny poranek. W nich ponoć kryła się tajemnica królowej Kleopatry, która świadoma dobroczynnego wpływu owoców na urodę zajadała się nimi obficie. Nic zatem dziwnego, że w swoich czasach była wzorem kobiecej urody i podbijała męskie serca, nie wyłączając samego Cezara.

Hipokrates, ojciec wszystkich medyków, odkrył, że owoc ten może być użyteczny przy leczeniu bezpłodności oraz może znosić objawy przekwitania (granaty zawierają fitoestrogeny). Proponował, aby jego pacjenci spożywali 6 nasion dziennie dla podtrzymywania ogólnej kondycji. Starożytni Rzymianie spożywali granaty przywiezione z Afryki, jednak w przeważającej części Europy owoc nie był popularny.

Należy jednak zaznaczyć, że do czasów renesansu unikano w ogóle owoców i warzyw. Ich miejsce zajmowało głównie mięso. Granat do Ameryki sprowadzony został przez Hiszpanów i szybko rozpowszechnił się po kontynencie za sprawą misjonarzy. Owoc granatu był na przestrzeni dziejów zawsze kojarzony z kobietą, a niektórzy badacze Biblii twierdzą, że zakazanym owocem w ogrodzie rajskim nie było jabłko, lecz granat.

ewunia · Gość

Wiemy, że granaty zawierają estron (folikulinę) - występującą naturalnie formę estrogenu, która jest dziś powszechnie używana w hormonalnej terapii zastępczej, w czasie menopauzy. Coraz więcej kobiet, które chcą uniknąć skutków ubocznych terapii hormonalnej, zwraca się ku naturalnym preparatom, jak np. sok z granatu.

prostacare · Gość

Granaty posiadają słodki i orzeźwiający aromat. Są wypełnione soczystymi nasionami, co może sprawiać nieco kłopotów podczas jedzenia. Z tego powodu mała liczba ludzi sięga właśnie po granat. Najsmaczniejsze granaty rosną na terenach, gdzie panuje gorący i suchy klimat. Najpopularniejsza odmiana tego wspaniałego owocu w Stanach Zjednoczonych nosi nazwę „Wonderful”. Wonderful jest odporny na pękanie, co jest najbardziej powszechnym problemem przy uprawie.

Sok z granatu powinny pijać nie tylko kobiety, lecz także mężczyźni. Odkryto, że granat obecny w diecie panów przeciwdziała w pewnym stopniu impotencji oraz może chronić przed rakiem prostaty. Owoce zawierają składnik, który obniża poziom antygenu gruczołu krokowego, dlatego mężczyźni, którzy są w trakcie terapii antyrakowej prostaty, mogą ją wspomóc, przyjmując dziennie ok. 0,24 l soku z granatu.

ewunia · Gość

Sok z granatu działa także bardzo korzystnie na serce i cały układ krążenia. Antyutleniacze zawarte w soku mogą pomóc zredukować złogi cholesterolowe zgromadzone w naczyniach krwionośnych. Wykazano także, prowadząc badania na myszach, że stosowanie soku z granatów spowalnia rozwój arteriosklerozy u tych zwierząt. Myszom podawano wyciąg z owocu granatu przez trzy miesiące.

Zaobserwowano, że podawanie ekstraktu zredukowało o 70% obszary zmienione przez arteriosklerozę. W porównaniu z placebo skuteczność działania soku wyniosła ok. 40%, a skórek z owocu – 39%. Ekstrakt z soku i skórki granatu zredukował także wchłanianie oksydowanego cholesterolu LDL u myszy oraz zmniejszył poziom lipidów i glukozy we krwi o 18-25%.

prostacare · Gość

W innym przeprowadzonym badaniu 45 osobom cierpiącym na choroby wieńcowe i niedokrwienne serca podawano ok. 0,24 l soku przez trzy miesiące. Stwierdzono mniejsze niedokrwienie mięśnia sercowego podczas próby stresowej. Natomiast u tych, którzy nie przyjmowali soku, wykazano większe niedokrwienie, wzbudzone próbą stresową.

Nie zaobserwowano tym samym żadnego negatywnego wpływu podawania soku na kształtowanie się poziomu cukrów we krwi oraz masy ciała. Jeden z badaczy, doktor medycyny Dean Ornish z University of California, uważa, że picie soku z granatu może zapobiec wystąpieniu chorób serca u zdrowych ludzi.

reporter · Wysłany: Pią 7:59, 09 Mar 2012 Temat postu:

* ZASTOSOWANIE TECHNIK MUZYKOTERAPII W LECZENIU CHORYCH NA SCHIZOFRENIĘ

Dla społeczeństwa świat chorego na schizofrenię jest niezrozumiały i trudno dostępny. Człowiek chory na schizofrenię popada w autyzm: zrywa kontakt ze światem zewnętrznym i stwarza swój własny, wyimaginowany świat, który uważa za prawdziwy i realny.

Gość

prawdziwy eleiksir młodości i zdroiwa pryska z jurnej chatki w Koszalinie